Βαθιά πληγή, παλιά πληγή  μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ' την καρδιά φυτρώνει στην αυλή μου

Ανθίζει καταχείμωνο που οι φωνές κοπάζουν
έχει τη φυλωσια πυκνή και νύχια που χαράζουν

Αγάπημενα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια

Μαραίνεται απ' το γέλιο μου πίνει απ' τα δάκρυα μου
έρχεται στις παρέες μου και κλέβει τη μιλιά μου

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή πες μου τι να κοιτάξω
να μπω σε κόσμο σκοτεινό ή πάλι να αγκαλιάσω

Αγάπημενα πρόσωπα
αγαπημένα μάτια
έρχονται σαν τα κύματα
και αφήνουν κατακάθια