Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Καρδιά μου το νου σου πιο πέρα απ' τ' όνειρό μας μην πας

Μη φεύγεις, μη φύγεις
τον έρωτά σου ανάποδα φορώ
μη φεύγεις, μη πνίγεις
τα θαύματα σε μια γουλιά νερό

Καρδιά μου που ανοίγεις
να πας μακριά μου μ' ένα φτερό

Φοβάμαι ακόμα
στα μάτια σου τον ίσκιο που γυρνά
το μαύρο το χρώμα
το κόκκινο πληγής που δεν περνά

Φωνάζει το στόμα η αγάπη να εφευρεθεί ξανά
Να μ' έχεις στο νου σου
στην άκρη τ' ουρανού σου μη ξεχνάς
για λόγους δικούς σου
και σώμα και ψυχή μου κυβερνάς

Καρδιά μου το νου σου
πιο πέρα απ' τ' όνειρό μας μην πας
Εγώ κι εσύ αγαπημένοι
Εγώ και συ
Εσύ
νικάει αυτό που ενώ πεθαίνει ζητάει να ζει μαζί

(Στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου,Μουσική : Νίκος Κυπουργός)

Και αυτό το βρίσκω να είναι άδικο....



Πόσες φορές δεν έχω πει να φύγω να σ' αφήσω
μα στη ζωή κουράζομαι μονάχος μου να ζήσω

Γλυκοχαράζουν τα βουνά
μα εγώ τα βλέπω σκοτεινά

Γυναίκα ασυλλόγιστη με τον εγωισμό σου
με πλήγωσες και μ' έκανες ενέχυρο δικό σου

Γλυκοχαράζουν τα βουνά μα εγώ τα βλέπω σκοτεινά

Για τις χαρούμενες καρδιές ας φέγγει κι ας χαράζει
για μένα μαύρη συμφορά στο βίος μου ταιριάζει

Γλυκοχαράζουν τα βουνά μα εγώ τα βλέπω σκοτειν

του χρόνου σαν και σήμερα να ‘ναι μαλαματένια....

Για σένα κόρη όμορφη ήρθαμε να τα πούμε,
και τα καλά Χριστούγεννα για να σου ευχηθούμε.

Φέρτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε.

Αν έχεις κόρη όμορφη βάλε τη στο τσιμπίδι,
και κρέμασε την αψηλά να μην τη φαν οι ψύλλοι.



Φέρτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε.

Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε καράβια 'ν' ασημένια,
του χρόνου σαν και σήμερα να ‘ναι μαλαματένια.

Φέρτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε.

Μα είναι χάρτινο σκαρί στο κύμα δε θ'αντέξει


Το καρυδότσουφλο καράβι
και μια νεράιδα να ράβει αραχνοΰφαντο πανί
φύσα αεράκι να φανεί

Νησάκι πάνω στο νερό το παιδικό μου όνειρο
φύσα και δεν αντέχουν πια
τα δυο μου χέρια στα κουπιά
φύσα και δεν αντέχουν άλλο για το ταξίδι το μεγάλο

Το καρυδότσουφλο η βάρκα στις παιδικές χαρές στα πάρκα κυλάει με τη σιωπή του κόσμου
φύσα αεράκι φέξε φως μου...
(Στίχοι: Διονύσης Καψάλης,Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής)

Καλή σου νύχτα εκεί ψηλά,,κι όλα τα λόγια μου σκορπίσματα του αέρα.....



Σε γνώρισα κάποια βραδιά
παραμονές του Κλήδονα
σε κάποια γειτονιά που δεν ξεχνάω
ήμουν παιδί στα δεκαεννιά
τα χείλη μου ξεκλείδωνα
να πίνω να φιλώ και να ρωτάω

Μια τσικουδιά και άλλη μια, πενήντα χρόνια διαφορά
πενήντα χρόνια τσαμπουκά κι ευαισθησία
κι ότι μας έδεσε κρυφά, από την πρώτη τη ματιά
είναι του έρωτα η αδιάκοπη θυσία

Άκουσα νέα τρομερά, της Αρετούσας τα παιδιά
βγάλαν τα μάτια τους για ένα χωράφι προίκα
ο Οδυσσέας εμπρηστής, ο Προμηθέας νταβατζής
κ ι ο Ερωτόκριτος υπάλληλος του ΙΚΑ
    
Σου φέρνω έναν παλιό σκοπό, ένα τραγούδι σαν κι αυτό
και το λαγούτο μου θα κάνω εγώ κομμάτια
να ξέρεις, θα ‘χω στην καρδιά εκείνη τη ζεστή αγκαλιά
κι αυτά τα πύρινα, τα φλογερά σου μάτια

Καλή σου νύχτα εκεί ψηλά, αχ Συβαρίτισσα κυρά
κι όλα τα λόγια μου σκορπίσματα του αέρα
κι όσα δεν πρόλαβα να πω, νομίζω ήτανε γραφτό

Η αγάπη πάλι άργησε μια μέρα

(Στίχοι,Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης)

Τώρα πετώ για της χαράς μου τη γιορτή

Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τά χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ’άλλα πού πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τά σώματα καί οί βάρκες πού έκρουσαν γλυκά
Οί κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τά "πίστεψέ με" και τα "μή"
Μιά στόν αέρα , μιά στή μουσική

Τα δυό μικρά ζώα,τά χέρια μας
Πού γύρευαν ν’ανέβουνε κρυφά τό ένα στό άλλο
Η γλάστρα μέ τό δροσαχί στίς ανοιχτές αυλόπορτες
Καί τά κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ’τίς ξερολιθιές,πίσω άπ’τούς φράχτες
Τήν ανεμώνα πού κάθισε στό χέρι σού
Κι έτρεμες τρείς φορές τό μώβ τρείς μέρες πάνω από
τούς καταρράχτες





















Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Τό ξύλινο δοκάρι καί τό τετράγωνο φαντό
Στόν τοίχο , τή Γοργόνα μέ τά ξέπλεκα μαλλιά
Τή γάτα πού μάς κοίταξε μέσα στά σκοτεινά


Παιδί μέ τό λιβάνι καί μέ τόν κόκκινο σταυρό
Τήν ώρα πού βραδιάζει στών βράχων τό απλησίαστο
Πενθώ τό ρούχο πού άγγιξα καί μού ήρθε ο κόσμος.
(από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη)