Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

καιρός να διώξω απ' το μυαλό τις πίσω μου σελίδες.



Λυπάμαι καθώς βλέπω το χρόνο να λιγοστεύει

και τις δουλειές μου ατέλειωτες.

Πιο πολύ όμως λυπάμαι για τα αδιάβαστα βιβλία,

που στοιβάζονται παραπονεμένα

στα ράφια της βιβλιοθήκης μου και στα μπαούλα,

περιμένοντας τη ματιά μου, το άγγιγμά μου,

το χέρι μου να τα ξεφυλλίσει.

΄Ολα εκείνα τα βιβλία που διάλεγα μικρός

και τα μάζευα να τα διαβάσω στα γεράματα.

Τώρα όμως ο χρόνος φεύγει

κι εκείνα περιμένουν υπομονετικά.

Τα περισσότερα θα μείνουν εκεί παραπονεμένα,

όπως τα χρήματα του φιλάργυρου σφραγισμένα στο σεντούκι του.

Θα υποστούν τη μεγαλύτερη προσβολή για ένα βιβλίο:

Θα μείνουν στο ράφι, ανέγγιχτα από χαρτοκόπτη.

Και πολλά ήσαν και είναι ακόμα όμορφα.

Καθώς τα κοιτάζω βλέπω στο καθένα εμένα.

Είμαι κι εγώ ένα αδιάβαστο βιβλίο!