Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Ας με χτυπούν πάντα κι ακόμα. Θα 'μαι το χώμα που το πατούν


Τώρα η βραδιά,
γλυκιά που φτάνει,
θα μου γλυκάνει
και την καρδιά.
Τ' αστέρια εκεί
θα δω, θα νιώσω
οι άνθρωποι πόσο
είναι κακοί.
Κλαίοντας θα πω:
«ʼστρα μου, αστράκια
τ' άλλα παιδάκια
θα τ' αγαπώ.
»Ας με χτυπούν
πάντα κι ακόμα.
Θα 'μαι το χώμα
που το πατούν.
»άστρα, καθώς
άστρα και κρίνο,
έτσι θα γίνω
τώρα καλός.»