Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Μόνο Σταύρο με λένε



Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε
που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί καμαρωτός καμαρωτός!

Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,] τσαλαπετεινοί, κιρκινέζια και παγώνια
Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε:
«Γεια σου, Σταύρο!»

-- Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο!
Μόν' με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη τσουτσουλομύτη!

Αλλάζει όμως ο καιρός...
Να βροχές! να χαλάζια! να κεραυνοί!
Πάει η φωλιά! Παν τα κοτσυφόπουλα!
Παν όλα... βγήκε και κάθονταν στο κλαδί μονάχος...

... κι από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια
Από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε:
«Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!»

-- Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη..
Μόνο Σταύρο με λένε... μόνο Σταύρο...