Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Κι αν θέλει κι άλλο κόπο εγώ θα προσπαθώ:το ρολόι που ήθελε να δει τι γίνεται μετά.

Ένα μεγάλο παράθυρο  πάνω από το κρεβάτι. Δεν είχε πατζούρια και περίμενε κανείς ότι θα είναι εκεί για να γεμίζει το υπνοδωμάτιο  με φως. Όμως το δωμάτιο  δεν άνοιγε συχνά, και μια βαριά κουρτίνα είχε μπει μπροστά του και περιόριζε πολύ το φως.
Μπροστά από το παράθυρο, ήταν το κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι. Εκεί ένα ποτήρι με νερό, ξεχασμένο καιρό και δίπλα ένα σταματημένο ρολόι. Το κούρδιζαν μόνο κάθε απόγευμα. Ήταν ένα κουρδιστό ρολόι, από αυτά με τα γρανάζια, τα οποία, αν και είχαν περάσει χρόνια, συγχρονίζονταν τέλεια. Έτσι αυτό έστεκε καμαρωτό μιας και η ώρα που έδειχνε ήταν πάντα σωστή.