Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Στείλαμε τὸ σῆμα τοῦ κινδύνου πάνω σὲ ἄσπρη πέτρα μὲ σφεντόνα: το μέλλον που πρόκειται να εκπληρώσουμε.

Μια συνειδητή παρερμηνεία με βάση το εξαιρετικό ποίημα του Νίκου Καββαδία,  "Φάτα Μοργκάνα"

"Φάτα Μοργκάνα είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει στη Σικελία, στο στενό, ή στη Νάπολη απόξω, νύχτα, τρεις η ώρα, και παρουσιάζει τρεις γυναίκες που χορεύουν στον ορίζοντα. Μετά σβήνει. Κρατά ένα δυο λεπτά, τρεις η ώρα τη νύχτα, πάντα την ίδια εποχή. Καμιά φορά μπορεί να είναι και ηλιακό φαινόμενο και να το βαστάει κάποιο σύννεφο και το παρουσιάζει μετά.Να, κάνει μια αποθήκευση αυτού."

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Μα το καντήλι τση ζωής δεν πρόκειται να σβήσει γιατί πολλά μαστόρικα γενοσποριάζει η φύση.



Για σένα.Νομίζω ότι θα σου άρεσε.

Τα παιδιά είναι σαν το νερό. Και για τα δύο λένε ότι είναι ευλογία. Τα παιδιά το μέλλον ενός τόπου, μιας και σε αυτά πέφτει ο κλήρος να τον διαφεντεύσουν την επόμενη μέρα. Το νερό επίσης δίνει μέλλον στον τόπο, μιας και ζωντανεύει και διατηρεί κάθε κομμάτι του. Είναι γνωστές οι ιστορίες όπου τα παιδιά έφυγαν ή χάθηκαν και που έμειναν οι μεγάλοι, γέροι πια να αργοπεθαίνουν μαζί με τον τόπο τους.  Είναι γνωστές επίσης οι ιστορίες όπου, όταν το νερό χάνεται η γη ξεραίνεται και ο τόπος εγκαταλείπεται. Τόση είναι η σημασία του νερού, που παλιά έλεγαν ότι, οι ψυχές, όταν πεθαίνουν, γίνονται νερό και το νερό όταν πεθαίνει, γίνεται γη και από τη γη γεννιέται το νερό κι απ' το νερό  η ψυχή. Και είναι τόσο σημαντικά τα νιάτα,  που γνωστή επίσης έμεινε στην ιστορία η ρήση  ότι, το να επιλέγεις  την ειρήνη ή τον πόλεμο σημαίνει το να επιλέγεις αν τα παιδιά θα θάβουν τους γονείς τους ή αν οι γονείς θα θάβουν τα παιδιά τους αντίστοιχα.