Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή χώρα. Ήταν και κάτι μεγάλοι κλέφτες. Ήταν μικρή η ντροπή, τόσο μεγάλη η απληστία και η μανία να κλέβουν.

Πρώτα έκλεψαν την ίδια τη χώρα. Εξαγόρασαν την εξουσία. Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί.  Έπρεπε κάπως να εξασφαλίσουν την εξουσία τους. Έκλεψαν την αξιοπρέπειά των ανθρώπων. Αγόρασαν όλες τις πηγές πληροφορίας, για να χειραγωγήσουν την άποψή τους. Όταν αυτό τέλειωσε δε σταμάτησαν εκεί. Έκλεψαν λοιπόν την ειρήνη των ανθρώπων, αγοράζοντας προληπτικό και εφαρμόσιμο πόλεμο. Αγόρασαν όπλα, αεροπλάνα, πλοία, ρόπαλα, αύρες, μηχανάκια και χημικά, πολλά χημικά.

 Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί.

Έκλεψαν όσα χρήματα ήταν διαθέσιμα. Έκλεψαν τις αποταμιεύσεις και τα λεφτά στα στρώματα.  Έκλεψαν και τον κόπο των ανθρώπων. Αγόραζαν μόνο φθηνούς και ελαστικούς εργαζομένους.  Έκλεψαν και τα μελλοντικά χρήματα, την αξία των πραγμάτων. 

Όταν αυτό τέλειωσε δε σταμάτησαν εκεί.

Έκλεψαν τις πόλεις και τα χωριά. Έκλεψαν σπίτια, πλατείες, δρόμους, ταράτσες, λιμάνια, αεροδρόμια, πλατείες, πάρκα. 

Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί. 

Έκλεψαν τη γη. Έκλεψαν χωράφια, βουνά, λαγκάδια, παραλίες, δάση. Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί. Έκλεψαν το νερό. Έκλεψαν ποτάμια, καταρράκτες, λίμνες, θάλασσες.  Έκλεψαν την ενέργεια. Έκλεψαν νησιά, βραχονήσια, κορυφές και φύτεψαν μεγάλους ανεμιστήρες, για να μην πλησιάζει κανείς εκεί. 

Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί.

Έκλεψαν τη ζωή. Έκλεψαν το δικαίωμα των ανθρώπων να θεραπεύονται. Το δικαίωμά τους να αρρωσταίνουν.  Έκλεψαν το δικαίωμα των ανθρώπων να μορφώνονται. Τα κάθε είδους σχολεία. Έκλεψαν και τα πρόσωπα των ανθρώπων, τους ανάγκαζαν να τα κρύβουν, να μην ανασαίνουν, ειδικά όταν χαμογελόυσαν.

Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί.

Έκλεψαν τα παιδιά. Όρισαν τα παιδιά ως τεκμήρια φορολογητέα. Όρισαν τα παιδιά ως υποχρέωση.  Έκλεψαν τη μουσική και την τέχνη. Την εξαφάνισαν. Απαγόρευσαν στους μουσικούς και τους καλλιτέχνες να εκφράζονται, τσιμεντώνοντας κάθε λουλούδι τέχνης που τολμούσε να ανθίσει. Αγαπούσαν άλλωστε πολύ το τσιμέντο. 

Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί.

Έκλεψαν και το χρόνο. Άφησαν τους ανθρώπους κλεισμένους  και φοβισμένους στα σπίτια τους. Τους απαγόρευσαν να έχουν χρόνο, να σκέφτονται το χρόνο. Έκλεψαν και τα μαθηματικά. Τα εξαφάνισαν. Έδειξαν ειδική φροντίδα στο νούμερο 8 (ώρες), στο νούμερο 100 (νεκροί τη μέρα), ήταν φαίνεται πολύ αγαπημένα τους νούμερα. Έφεραν στη θέση τους δικά τους μαθηματικά στα οποία κυριαρχούσε η πρόσθεση, ίσως για να κρύψουν όλη αυτή την αφαίρεση που έκαναν.

 Όταν αυτό τελείωσε δε σταμάτησαν εκεί.

Έκλεψαν τέλος  τις σκέψεις, τις λέξεις και τα νοήματα.  Εκεί αλλού τα κατάφεραν, αλλού όχι. Έκλεψαν τη δυνατότητα των ανθρώπων να σκέφτονται, σπέρνοντας φόβο και θεωρίες συνωμοσίας, θολώνοντας τα νερά. Άλλαξαν και το νόημα των λέξεων.Έδωσαν νέες έννοιες σε κάποιες από αυτές. Άλλαξαν το νόημα του αγώνα, κάθε αγώνα. Όρισαν τον αγώνα ως κάτι μάταιο, παρελθοντικό και επικίνδυνο. Άλλαξαν και το νόημα της ίδιας της κλεψιάς. Έκρυβαν επιμελώς κάθε είδος κλεψιάς που οι ίδιοι έκαναν. Κατηγόρησαν ταυτόχρονα αυτοί, οι κλέφτες, για κλεψιά, ληστεία και για άλλα εγκλήματα,  όσους  δεν τους είχαν πιστέψει, όσους συνέχιζαν να τους βλέπουν, όσους έπαιρναν πίσω όσα τους είχαν στερήσει, όσους είχαν ανακαλύψει τις κλεψιές τους. 

Με αυτούς ευτυχώς ακόμα να τελειώσουν.