Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021

Αυτοί είναι οι μόνοι που πρέπει τελικά να φεύγουν


Ποιος φεύγει στις μέρες μας;

Φεύγει αυτός που επιζητά μια άλλη πραγματικότητα, έστω και προσωρινά, προσποιείται, χαίρεται και αποφεύγει. Φεύγει αυτός που αρνείται να βρει λύση, αυτός που δεν πιστεύει στις δυνάμεις του, που δεν πιστεύει στους άλλους. Θα μου πείτε, φεύγει αυτός που δίκαια έχει απογοητευτεί και δε βρίσκει άλλη λύση, γεγονός ανθρώπινο. Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Φεύγει αυτός που ελπίζει ότι θα βρει αλλού αυτό που μέχρι τώρα δεν έχει. Φεύγει αυτός που θεωρεί πως βρήκε τη λύση στη φυγή. Θα μου πείτε, το να βρίσκεις λύση, ακόμα και αν διαπιστώνεις ότι αυτή αφορά μόνο εσένα, δείχνει μια κάποια δραστηριοποίηση, μια ενεργή προσέγγιση για τη ζωή. Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Φεύγει αυτός που φοβάται πως τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα. Φεύγει αυτός που θεωρεί πως δε θα αντέξει, πως βλέπει πρώτος το αδιέξοδο, ακόμα και αν οι άλλοι δεν το βλέπουν και πως οφείλει να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον. Θα μου πείτε, πως όλοι έχουν το δικαίωμα να αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον, ακόμα και αν μόνο αυτοί το βλέπουν, και πως αυτό είναι μια πράξη κάπως επαναστατική. Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Φεύγει αυτός που εύκολα πείθεται από υποσχέσεις. Φεύγει αυτός που θαμπώνεται από δρόμους γοητευτικούς και βολικούς, ή έστω βολικότερους και που πρόθυμα ακολουθεί τους άλλους. Θα πείτε, δεν είναι κακό να ελπίζεις, να δείχνεις εμπιστοσύνη επιβεβαιώνει ότι είσαι άνθρωπος. Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Φεύγει αυτός που αδιαφορεί για το τι γίνεται γύρω του. Φεύγει αυτός που αποδέχεται πως σήμερα είμαστε εδώ, αύριο αλλού και πως αυτή είναι η μοίρα μας. Φεύγει αυτός που δε δένεται με ανθρώπους, τόπους και πραγματικότητες. Θα μου πείτε, το να μπορείς να επιβιώνεις σε όλες τις συνθήκες, σε κάνει να γνωρίζεις πράγματα που ποτέ δε θα ζούσες, έχει μια δόση ελευθερίας. Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Φεύγει αυτός που εκτοπίζεται, που νιώθει και είναι διωγμένος. Φεύγει αυτός που είναι λαθραίος, ανεπιθύμητος, αποκλεισμένος. Φεύγει αυτός που τον διώχνουν. Θα μου πείτε, τι φταίει αυτός που τον διώχνουν, πόσο απάνθρωπο είναι να ασκείς εξουσία σε έναν άνθρωπο θεωρώντας τον ανεπιθύμητο; Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Φεύγει αυτός που νιώθει ένοχος. Φεύγει αυτός που προσπαθεί να αποφύγει τις ευθύνες του, το κόστος των επιλογών του. Θα μου πείτε, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει και να αποκαλύψει τέτοιους ανθρώπους, δεν είναι άξια αναφοράς η φυγή τους. Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Φεύγει τέλος αυτός που θεωρεί ότι ολοκλήρωσε τον κύκλο του εκεί που είναι. Φεύγει αυτός που αντιμετωπίζει τη ζωή σα μια υποχρέωση, σαν ένα καθήκον, σαν ένα έργο με πρωταγωνιστή τον ίδιο, ένα έργο προς διεκπεραίωση. Θα μου πείτε, η διαρκής πράξη, είναι δείγμα ενεργητικής προσέγγισης, καλό είναι κανείς να πράττει συνεχώς και να την αποζητά όταν τη χάνει. Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Και ποιος μένει;

Θα σπεύσετε να απαντήσετε.

Μένουν όσοι ακόμα δεν έχουν φύγει και πρόκειται να φύγουν. Μένουν όσοι βιώνουν την απώλεια αυτών που έφυγαν. Μένουν όσοι φοβούνται να φύγουν. Μένουν όμως και όσοι αγωνίζονται για να μείνουν, ίσως μέχρι να φύγουν, ίσως και όχι. Μένουν αυτοί που δεν έχουν σκεφτεί ποτέ ούτε να φύγουν, ούτε να μείνουν, γιατί η φυγή τους φοβίζει ή τους είναι αδιάφορη, ίσως και γιατί η ζωή τους είναι αδιάφορη. 

Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

Μένουν όμως κι άλλοι.

Μένουν αυτοί που θεωρούν πως αυτή η ζωή τους ανήκει ισότιμα με τους υπόλοιπους. Μένουν αυτοί που αγωνίζονται να μείνουν και όσοι φεύγουν. Μένουν αυτοί που αγωνίζονται γι αυτούς που φεύγουν. Μένουν αυτοί που θεωρούν ότι κανείς δε μπορεί να διώχνει ή να εκτοπίζει κανέναν. Μένουν αυτοί που περιμένουν... Μένουν και αυτοί που επιστρέφουν από αλλού. Μένουν και αυτοί που ακόμα και να πουν κάποια στιγμή ότι θα φύγουν, δε φεύγουν ποτέ. Μένουν αυτοί που έχουν συνηθίσει να δένονται με το χώμα που πατούν, όπου και αν βρεθούν, όποιο και να είναι αυτό το χώμα. Μένουν αυτοί που επιμένουν να προσπαθούν να ανθίσουν.  Εν μέρει αληθές, όχι ολοκληρωτικά όμως.

 Τελικά τι πρέπει να κάνει κανείς; Να μένει ή να φεύγει;

Υπάρχουν και αυτοί που γραπωμένοι από την πραγματικότητα, κερδίζουν από αυτή. Αυτοί που κερδίζουν ακόμα και από τη φυγή των άλλων. Εκείνοι που διώχνουν τους υπόλοιπους. Αυτοί που επιβιώνουν πάνω στους άλλους. Αυτοί που ζουν από την εξουσία και την εκμετάλλευση μικρή ή μεγάλη. Αυτοί μένουν και πράττουν, λες και η ζωή τους ανήκει αποκλειστικά, είναι αποκλειστική τους ιδιοκτησία.

Ε αυτό θέλω να σας πω, και αυτό είναι ολοκληρωτικά αληθές: Δεν είναι κακό να παίρνεις μια απόφαση. Μόνο οι αποφάσεις, σωστές ή λανθασμένες, οδηγούν στην αλήθεια. Το σίγουρο είναι πως σε αυτούς τους τελευταίους, σε αυτούς δεν πρέπει να μοιάσεις, αυτούς δεν πρέπει να συνηθίσουμε. Αυτοί είναι οι μόνοι που πρέπει τελικά να φεύγουν.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου