Ποιητές, βγείτε απ’ τα ντουλάπια σας,
ανοίχτε πόρτες και παράθυρα,
πολύ καιρό τρυπώσατε
μες στους κλειστούς σας κόσμους,
κατεβείτε, κατεβείτε
από τα θέρετρά σας στους λοφίσκους,
τα συμβολιστικά σας ύψη και τα Μονπαρνάς,
από τις υπώρειες και τα βουνά σας,
βγείτε απ’ τις ινδιάνικες σκηνές και τους καθεδρικούς σας.
Τα δέντρα δε σταματούν να πέφτουν
κι εμείς δε θα ξαναγυρίσουμε στα δάση.
Δεν είναι τώρα καιρός να κάθεστε μέσα
όταν ο άνθρωπος βάζει φωτιά στο ίδιο του το σπίτι
για να ψήσει το γουρούνι του
Αρκετά πια με τις ψαλμωδίες Χάρε Κρίσνα
ενόσω η Ρώμη φλέγεται.
Στο Σαν Φρανσίσκο φλέγονται,
στη Μόσχα του Μαγιακόφσκι φλέγονται
τα ορυκτά καύσιμα της ζωής.
Νύχτα και Άλογο* πλησιάζουν
καταπίνοντας φως, θερμότητα και ενέργεια
και τα σύννεφα φορούν παντελόνια.
Δεν είναι τώρα καιρός για τον καλλιτέχνη να κρύβεται
πάνω, πέρα, πίσω από τη σκηνή,
αδιάφορος, κόβοντας τα νύχια του,
ραφινάροντας τον εαυτό του έξω από την ύπαρξη.
Δεν είναι τώρα καιρός για τα λογοτεχνικά παιχνιδάκια μας,
δεν είναι τώρα καιρός για τις παράνοιες και τις υποχονδρίες μας,
δεν είναι τώρα καιρός για φόβους και απέχθειες,
είναι μονάχα καιρός για φως και για έρωτα.
Είδαμε τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μας
να καταστρέφονται από ανία στις ποιητικές εκδηλώσεις.
Η ποίηση δεν είναι μυστική κοινωνία,
ούτε ναός.
Απόκρυφα λόγια και ψαλμοί δεν περνάνε πια.

 

 ("Λαϊκό Μανιφέστο" του Λώρενς Φερλινγκέττι)