Είναι ώρα να βάλεις τον ροδόκηπο για ύπνο.
Να μαζέψεις τη σορό όλων των πεσμένων φύλλων.
Πρέπει να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου, είπες,
αλλιώς θα σε καβαλήσουν στο σβέρκο –
Θυμάμαι που ήρθες και μου έφτιαξες τα σεντόνια
και μου έκανες το κρεβάτι μου ροδόκηπο.

Και τότε που τρύπησα το δάχτυλό μου και μάτωσε
κι εσύ το καθάρισες με τη γλώσσα σου
κι εγώ έπαιζα με το γόνατό σου.
Πρέπει. Να πάρεις. Τα πράγματα. Στα χέρια σου – είπες.
Τότε που φυτεύαμε, παίζαμε σκραμπλ, φτιάχναμε ψωμί
τραγουδούσαμε να διώξουμε τον πρώτο χειμωνιάτικο αέρα.

Είναι ώρα να βάλεις τον ροδόκηπο για ύπνο!
Προλάβαμε και δεν αφήσαμε πολλά ανείπωτα
μέχρι τη στιγμή που δε μπορούσες πια να μιλήσεις.

Ναι, πρέπει να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, είπαμε
και το κάναμε και κρατήσαμε το αίμα της αγάπης μας κόκκινο –
Και παίρνω όρκο ότι απ’ αυτό τράφηκε αυτό το χώμα που έβγαλε τέτοια δέντρα.

Και τώρα ήρθε η ώρα να βάλω τον ροδόκηπο για ύπνο.
Θα πρέπει να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου, έτσι είχες πει

 

("Χειμώνας"  της Janet Lees, απόδοση: Belica-Antonia Kubareli)