το μπόι των χαμηλών που θυσιάστηκαν για ψηλά πράγματα
Ας μην καθίσουμε να μετρήσουμε ποιανού
δάκρυα ήταν πιο ζεστά.
Μπορεί πιο ζεστά
να ‘ναι κείνα που δε χύθηκαν ακόμη.
Ας μη ρωτήσουμε να μάθουμε
ποιανού ιδρώτας ήταν πιο καυτός.
Όλοι οι ιδρώτες έχουνε τη γέψη.
-που ‘χουν τα δάκρυα.
Λοιπόν…
Ας μην πνιγόμαστε στους ορισμούς.
Στις χρονικές και κτητικές αντωνυμίες.
(«Σήμερα»… «Χτες»…
«Αύριο»…)
Το κορμί μας είναι ένας πλανήτης.
Με όλα μαζί τα κλίματα. Πόνεσε, κλάψε, πείνα.
Μόνο μην κάνεις τον άλλον να πονέσει και να πεινά.
Κι
εσύ φημισμένε, εσύ δοξασμένε εσύ, δυνατέ…
Ένα μόνο ξέρε:
Πως όσο ψηλά κι αν
ανέβεις
ποτέ δε θα φτάσεις το μπόι των χαμηλών
που θυσιάστηκαν για ψηλά πράγματα.
("Ας μη μετρήσουμε" του Μενέλαου Λουντέμη)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου