Δευτέρα 1 Αυγούστου 2022

μην είναι η τελευταία της ακοής σου συνουσία

 Θέλω να γράψω ένα ποίημα για το φόβο
Που σαν τον έρωτα σε συνεπαίρνει˙
Πνίγεσαι στο χτυποκάρδι
Ψάχνεις μια λογική ακτή για να πατήσεις.
Απεχθάνεσαι το φόβο
Λατρεύεις τον έρωτα
‘Ομως είναι και τα δύο πέλαγα
Χωρίς ορίζοντα
Κι έχεις απωλέσει και στα δύο
Τη διακυβέρνηση του εαυτού σου.
Αχ οι μυρωδιές του έρωτα
Απ’ τις γλάστρες-μασχάλες…
Αλλά και στο φόβο
Λιγοθυμάς με τη μουσική του πλανόδιου
Μην είναι η τελευταία της ακοής σου συνουσία.
Θέλω να γράψω ένα ποίημα
Για του φόβου την παντοδύναμη παρουσία˙
Ξεχνάς όλα τ’ αποδεικτικά στοιχεία
Γιατί όπως και στον έρωτα σου είναι αδιάφορη
Η προϊστορία εκείνου.
Θέλω να φοβάμαι
Πως με τη γραφή δεν θ’ απαλλαγώ
Αλλά θα θεριέψει ο φόβος
‘Οπως και τον έρωτα τον μεγαλύνει ο λόγος

("Θέλω να γράψω ένα ποίημα για το φόβο", της  Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου