Χρόνια ολόκληρα γράφω για σένα και δεν έγραψα ποτέ το όνομά σου.
Πολλοί θα πουν πως δεν τόλμησα να το προφέρω,

 άλλοι πως δεν χρειάστηκε μια κι ήταν φως φανάρι πως έγραφα για σένα, 

άλλοι πως το ’κανα για λόγους τακτικής ή τεχνικής,

 για να μην έχουν μόνο μια ερμηνεία τα γραπτά μου.
Κανένας δεν θα φανταστεί ότι δεν ξέρω τ’ όνομά σου ούτε καν ποια είσαι…
Το ότι για σένα γράφω τίποτα δεν αποδείχνει.
Κάνω το ίδιο για τον εαυτό μου κι ούτε αυτό αποδείχνει κάτι…
(Απλώς) είπα να σε γδυθώ να σε πετάξω από πάνω μου,

 να λυτρωθώ από το βάρος σου που με συνθλίβει.
Όμως δεν είσαι ρούχο ούτε δέρμα ούτε σάρκα…
Ένας πηχτός αέρας είσαι, μια πυκνή σιωπή, 

τόσο πυκνή που ακόμα κι η πιο αιχμηρή κραυγή μου δεν σε κομματιάζει…

 

("Κτερίσματα" του Αργύρη Χιόνη)