Επάνω στο ξερό χώμα της καρδιάς μου
φύτρωσε ένας κάκτος.
Πέρασαν πάνω από είκοσι αιώνες
που ονειρεύομαι γιασεμί.
Τα μαλλιά μου μύρισαν γιασεμί,
η φωνή μου είχε πάρει κάτι
από το λεπτό άρωμά του.
Τα ρούχα μου μύρισαν γιασεμί,
η ζωή μου είχε πάρει κάτι
από το λεπτό άρωμά του.

Όμως ο κάκτος δεν είναι κακός,
μονάχα δεν το ξέρει και φοβάται.
Κοιτάζω τον κάκτο μελαγχολικά.
Πότε πέρασαν κιόλας τόσοι αιώνες;
Θα ζήσω άλλους τόσους
ακούγοντας τις ρίζες να προχωρούν
μέσα στο ξερό χώμα της καρδιάς μου.

("Επάνω στο ξερό χώμα της καρδιάς μου" του Μίκη Θεοδωράκη)