Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.


Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.

Πάντοτε σε περίμενα.

Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα,

έσκυβε και με ρωτούσε, «Τι έχεις αγόρι;»

Εγώ δεν μίλαγα, μονάχα έβλεπα πίσω απ’ τον ώμο της

έναν κόσμο άδειο από ‘σένα.

Κι όταν έπαιρνα το παιδικό κοντύλι,

ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια,

όταν κοίταγα στο τζάμι τη βροχή,

ήταν που αργούσες ακόμα,

κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα,

δεν ήταν κανείς, κάπου όμως μες στον κόσμο

ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.

Έτσι έζησα πάντοτε.

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά

-Θυμάσαι;-

Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά

σαν να με γνώριζες χρόνια.

Μα και βέβαια με γνώριζες.

Γιατί πολύ πριν μπεις μες στη ζωή μου

είχες ζήσει μες στα όνειρά μου Αγαπημένη μου!

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!

Τάσος Λειβαδίτης

Από τη συλλογή Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας (1953)

you don't love me and i know now........


Έρημοι δρόμοι γερμένοι ώμοι και σπίτια ξένα σαν φυλακές
πριν από λίγο μου 'πες να φύγωκαι γίναν στάχτη οι Κυριακές
και περπατώ κι ούτε ένα χέρι να πιαστώ

Το ξέρω πια δε μ' αγαπάς
μα πιο πολύ με νοιάζει
χωρίς αγάπη που θα πας
στη μπόρα και στ' αγιάζι

Έρημοι δρόμοι χωρίς συγνώμη για μια γυναίκα μεσ' τη νυχτιά
πριν από λίγο μου 'πες να φύγω σε μια σου λέξη τόσο φτωχιά
και περπατώ κι ούτε ψυχή να τυλιχτώ.
(Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος,Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας,εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου)