η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ



Ειν' αυτή η παγωνιά που ζεσταίνει
το πρωινό μετά τη γιορτή
τ' αλλόκοτο βλέμμα σου που δεν με χορταίνει
κι η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ

Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σχίζει
αφήνοντας σημάδια που δε σβήνει ο καιρός
που δε σβήνει ο καιρός
που δε σβήνει ο καιρός