Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Το μέλλον που έρχεται από το παρελθόν:η αχρηστία του ωροσκοπίου και των καλών συγκυριών


 H συγκεκριμένη ανάρτηση είναι συνέχεια της ιστορίας Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο μα τα κελιά μας είναι χωριστά.


 Σε πέντε ώρες ξημέρωνε.

Το καλοκαίρι είχε μπει. Οι βροχές είχαν φύγει, έστω και προσωρινά, και ο κόσμος έβγαινε έξω. Τώρα συνήθως έξω από το υπόγειο δεν περνούσαν μόνο οχήματα, αλλά και άνθρωποι. Το υπόγειο πια δεν τον χωρούσε.
 Ήταν Σάββατο βράδυ. Ήταν από τις λίγες μέρες που θύμιζε λίγο τα παλιά. Μόνο που τώρα, λόγω καλού καιρού, αντί η πόλη να γεμίζει με κόσμο στους πεζόδρομους και τα τραπεζάκια ,στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν άδεια, γιατί οι περισσότεροι προτιμούσαν παραθαλάσσιους κοντινούς προορισμούς.