Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Ειπάρχουν και άλλα πιθανόν πιο οδυνειρά αλά νομίζω δε χρειάζεται να αναφερθούν, η εντύποση σχηματίσθηκε.

Σκέψεις και γεγωνότα από τα παλιά.
(προσωπική αφήγηση)

"Όταν λέμε παλιά ενοούμε πριν από 82 χρόνια μέχρι σήμερα. Να λάβης υπόψιν ότι είναι γραμμένα από έναν τελειώφοιτο - ούτε καν απόφοιτο- δημοτικού του έτους 1943 σε ένα χωριό του νομού Ευρυτανείας. Εκεί που ένας το πολύ δύο δάσκαλοι αγωνίζονταν να μάθουν τα 60 περίπου παιδιά τα οποία μπέρδευαν το νομό ευρυτανείας με τη μεγάλη βρετανία, και που, αντί για τις σημερινές τσάντες, είχαν ένα πανί διπλομένο στα δύο με μια τσέπι στο έξω μέρος για να βάζουν ένα κομάτι ψωμί για το δειάλιμα. Μέσα στην τσάντα είχαν ένα αναγνωστικό και μια πλάκα - κυκλοφορούν στα βιβλιωπολεία για σουβενίρ ακόμη και σήμερα, στην οποία έγραφαν το δεύτερο μάθημα σβίνωντας το πρώτο, διότι δεν είχαν, όπως σήμερα ένα σωρό τετράδεια τα παιδιά.