Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Κι όταν η συμφορά έρχεται, όσες μάσκες και αν πέσουν, το καρναβάλι θα τελειώσει μόνο αν καεί ο βασιλιάς καρνάβαλος.

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί συνέχεια του "Όταν φοράς όποια μάσκα σου φορέσουν, ακόμα κι αν δεν έχει καρναβάλι, αρκούν λίγες σταγόνες για να φέρουν τη συμφορά. ", ενός κειμένου που δημοσιεύτηκε λίγα λεπτά πριν γίνουν γνωστά τα γεγονότα της δολοφονίας του Π. Φύσσα.


Η βροχή συνεχιζόταν και δυνάμωνε. Αυτός, αφού είχε διαγνώσει το πρόβλημα με την υδροροή,  έσκαβε με το φτυάρι γύρω γύρω από το φράχτη ανοίγοντας το δρόμο για το νερό.  Τα πόδια του είχαν βυθιστεί στη λάσπη και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που γλιστρούσε και έπεφτε και απελπιζόταν. Ωστόσο φούντωνε με την ώρα η πιθανότητα του θριάμβου του, και σηκωνόταν. Χαμογελούσε και έσκαβε πιο δυνατά. Και είδε ότι το νερό, που κατέβαινε ορμητικό, άρχισε σιγά σιγά να παίρνει το δρόμο του.  Έβλεπε ωστόσο, ότι αυτός θα έμενε ανοιχτός μόνο όσο συνέχιζε, μιας και κανένας άλλος δεν καθάριζε την υδροροή, ίσα ίσα οι περισσότεροι πετούσαν και χώματα και σκουπίδια από τις αυλές τους, τα οποία δυσκόλευαν την κατάσταση. Η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει. Κανένας από τους χωριανούς δεν είχε καταλάβει τι  συνέβαινε τόση ώρα. Πάλευε με τις κατεβασιές από τη λάσπη. Κοίταζε που και που τον ουρανό μήπως και βρει ένα κομμάτι από τον παλιό καιρό που υπήρχε μέχρι πριν κάποιες στιγμές. Πουθενά. Είχε βουτήξει στη λάσπη μέχρι τη μέση.Το νερό έδειχνε ότι θα τον πάρει μαζί του.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Όταν φοράς όποια μάσκα σου φορέσουν, ακόμα κι αν δεν έχει καρναβάλι, αρκούν λίγες σταγόνες για να φέρουν τη συμφορά.


Κατήφορος επαρχιακού χωριού. Θόρυβος. Μέλισσες, σφήκες και άλλα πετούμενα στα φυτά που έχουν σκαρφαλώσει στο φράχτη. Σκυλιά και γατιά στις αυλές και στους γύρω δρόμους που παίζουν μαζί. Μουσικές από το πάνω καφενείο. Τρακτέρ που γυρίζουν. Που και που, καμιά τηλεόραση να παίζει. Κι ο ουρανός ο ίδιος. καιρός σταθερός. Το μόνο που αλλάζει είναι ο αέρας που κλείνει και κανένα παραθυρόφυλλο που και που. Το μόνο που θυμίζει ότι είναι φθινόπωρο πια, είναι τα χρώματα έξω, που κατά γενική ομολογία έχουν γίνει πιο έντονα. Κάποιος είχε ξεχάσει να αλλάξει το κομμάτι του ουρανού πάνω από αυτό το κομμάτι γης.
Όμως, πόσο καιρό είχε αλήθεια να βρέξει;
Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Χάρισε το όνειρο σου στο κύμα κι ας το τσακίσει: η ιστορία ενός πελάγου.

 

Όταν οι σπόροι πέφτουν στη γη, βλασταίνουν, μεγαλώνουν και περιμένουν τη συγκομιδή, ανανεώνοντας έτσι τον κύκλο της ζωής .Και ενώ όλος ο κύκλος φαντάζει πολύ μαθηματικός, σοφός και πανάρχαιος, εμπεριέχει έντονο το στοιχείο του τυχαίου. Ειδικά στη φάση της σποράς, είναι θέμα πιθανοτήτων το ποιοι και πόσοι θα είναι εκείνοι οι σπόροι που θα φυτρώσουν τελικά, όπως και είναι εντελώς τυχαίος ο τρόπος με τον οποίο πέφτουν στη γη. Ε, το ίδιο τυχαίο μπορεί να συναντήσει κανείς και κάπου αλλού, ακριβώς από πάνω της, κάποια έτη φωτός μακριά, στον ουρανό. Εκεί τα αμέτρητα αστέρια βρίσκονται παντού, άλλοτε φαίνονται άλλοτε όχι, όμως είναι εκεί αυτή ή έστω καποια προηγούμενη στιγμή, τοποθετημένα με ένα τυχαίο τρόπο, δείγμα ίσως μιας σποράς που  απέτυχε ή δεν έχει καρπίσει ακόμα. Το ποιος ωστόσο την έσπειρε και τι θα καρπίσει, είναι κάτι που όπως είναι γνωστό, έχει απασχολήσει τους ανθρώπους από γεννησιμιού τους. Όλοι ξέρουμε για τα άστρα που γεννούνται και πεθαίνουν, για τις ομάδες και για τους γαλαξίες, για τις φιλονικίες για την προέλευσή τους, για τα παιδιά που έκατσαν και τα μέτρησαν. Ξέρουμε επίσης για εκείνους που αρνούνται να τα κοιτάξουν, είτε γιατί τα χλευάζουν, είτε γιατί πάντα φοβούνται, αλλά και για εκείνους που το μόνο που βλέπουν είναι  προβλέψεις για το μέλλον. Μιλάνε όλοι αυτοί δε, για τους αστερισμούς, τις ομάδες εκείνες των άστρων που φτιάχνουν σχήματα γνωστά, από αυτά που βλέπει κανείς γύρω του εδώ στη Γη.