Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Όλοι οι άνθρωποι έχουν δύναμη μέσα τους. Εμείς οφείλουμε να τους τη βγάζουμε στην επιφάνεια. Και αν τους τελειώσει, ας μοιραστούμε μαζί τους όση μας έχει απομείνει.

Πρώτες πρωινές ώρες. Τέτοιες ώρες το μυαλό του, σταματημένο από τα υπόλοιπα, σκεφτόταν. Είχε αρχίσει ξανά να κοιμάται λίγο. Άλλες φορές κοιμόταν μέχρι μετά τη μεσημβρία και έχανε όλο το πρωί. Άλλες φορές κατάφερνε να κοιμηθεί αρκετά πριν το ξημέρωμα και ξυπνούσε σχετικά κανονικά. Κάποιες άλλες φορές δεν κοιμόταν καθόλου και ήταν αυτή η στιγμή, λίγο πριν το ξημέρωμα, που τον έβρισκε να περιμένει καρτερικά μέχρι να ψάξει το φλιτζάνι με το ξεραμένο κατακάθι του καφέ της προηγούμενης και να κατέβει στην κουζίνα να φτιάξει καινούργιο, τη στιγμή που ξυπνούσαν όλοι, χωρίς να χρειάζεται να ξυπνήσει κανέναν. Την ίδια στιγμή βέβαια, επεδίωκε  να γλιστρήσει αθόρυβα στη διαδρομή, αποφεύγοντας κουβέντες πέρα από ένα ξερό "καλημέρα".