Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Παραμύθι λιτό και απέριττο, πλην όμως διδακτικό.





Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας. Ζούσε σε μια πλαγιά κοντά στη θάλασσα και κάθε απόγευμα ανέβαινε στην κορυφή του βουνού, καθόταν φαρδύς-πλατύς εκεί, και έπαιζε μουσική με τον τεράστιο ταμπουρά του. Η φωνή του, που ήταν πολύ δυνατή, έτσι γίγαντας που ήταν και το μαγευτικό τραγούδι ακουγόταν σε όλη την περιοχή γύρω, και έφτανε μέχρι τα βουνά πέρα από τη θάλασσα. Έτσι, την ώρα που ο ήλιος έπεφτε, έβλεπες να κάθονται όλοι οι γίγαντες στα γύρω βουνά μαζί και τα πλάσματα του δάσους και της θάλασσας και να ακούν το τραγούδι του.