Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Φτάνει να ανοίξεις τα πατζούρια το πρωί κι ακούς των πεθαμένων το έγια μόλα.



Άφησε με να ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε. Είναι καλό το φεγγάρι. Δε θα φαίνεται που ασπρίσαν τα μαλλιά μου. Είναι καλό το φεγγάρι.

Μέρα γιορτής.Το φεγγάρι χθες ήταν μισό. Η πιο ζεστή μέρα του χρόνου νομίζεις, μέχρι την επόμενη. Τα παράθυρα κλειστά, ή σχεδόν κλειστά. Η τηλεόραση ανοιχτή. Μαύρη οθόνη. Ψάχνεις ένα από τα πολλά τηλεκοντρόλ. Το βρίσκεις. Αλλάζεις. Πάλι μαύρο. Αλλάζεις. Πάλι μαύρο. Αλλάζεις. Πάλι μαύρο. Αλλάζεις. Έχεις στο τέρμα τη φωνή. Σκουπίδια. Χαμηλώνεις την ένταση. Αναγνωρίζεις σε αυτό που βλέπεις τα παιδικά σου χρόνια. Μόνο που και τότε σου είχαν πει ότι ήταν επανάληψη. Κονσέρβα. Αλλάζεις. Διαφήμιση. Τελειώνει. Είναι σαν κακό ανέκδοτο. Δεν αντέχεις άλλο. Αλλάζεις. Κονσέρβα. Αυτή τη φορά από τα εφηβικά σου χρόνια. Αλλάζεις. Α, να 'μαστε λες. Να δούμε τι γίνεται στον κόσμο. Ειδήσεις. Ψέμματα. Ψέμματα. Ψέμματα. Θυμάσαι τις μαύρες συχνότητες. Τσαντίζεσαι. Κλείνεις την τηλεόραση. Προσπαθείς να ηρεμήσεις.  Δυο μήνες και 4 μέρες πέρασαν. Σκέφτεσαι ότι έχει μείνει όρθιο τουλάχιστο το φεγγάρι. Θυμάσαι που το έβλεπες το βράδυ που οι σειρήνες ούρλιαζαν  στους δρόμους και οι μπάτσοι έσπαγαν κάγκελα και αλυσίδες. Θυμάσαι που εσύ φοβόσουν. Θυμάσαι ότι και τότε το μισό φεγγάρι κοίταζες και σκεφτόσουν πόσο ήθελες κι εσύ να βγεις μαζί με τους άλλους. Αλλά δε βγήκες από τους πρώτους. Είναι καλό το φεγγάρι.Αυτό θα σου κάνει παρέα κι απόψε.