Όταν γυρίζει πίσω η ματιά μου στα περασμένα χρόνια, στα παλιά μου,
και μου περνούν μπροστά μου ένα ένα δίχως να λάμπεις μέσα τους Εσύ
μου φαίνονται γυμνά κι ασχημισμένα κι η μνήμη μου τα διώχνει, τα μισεί.
Σαν ξένη φορεσιά τα βλέπω τώρα που είχα δανεισθεί σε φτώχειας ώρα.
Αχ! να μπορούσαν πάλι νά ’ρθουν πίσω οι χρόνοι μου οι χαμένοι κι οι φτωχοί
μ’ εσένανε κι εκείνους να στολίσω, συ να τους δώσεις πλούτη και ψυχή!

 

("χαμένα χρόνια" του Κωστή Παλαμά)