Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο μα τα κελιά μας είναι χωριστά.

Στον Δ.Μητροπάνο


Σηκώθηκε από το γραφείο. Άνοιξε το παράθυρο. Ήταν  ξημερώματα. Στο δωμάτιο έμπαινε  μια ψύχρα. Και μια μυρωδιά, τόσο λόγω της βροχής που τα είχε ποτίσει όλα, Απρίλη μήνα, όσο και  του καιρού, που όχι μόνο άνοιξη δε θύμιζε, ούτε καν φθινόπωρο. Και πότιζαν η ψύχρα και η βροχή τα τσιμέντα τριγύρω και αυτό μάλλον ήταν η εξήγηση για τη μυρωδιά .
 Κοίταξε έξω από το παράθυρο. Απέναντί του οι ρόδες ενός παρκαρισμένου αυτοκινήτου. Το δωμάτιο ήταν υπόγειο. Έξω ο δρόμος ήταν άδειος, η βροχή έπεφτε κατά κύματα, το περίπτερο που διανυκτέρευε είχε λιγοστά φώτα, και μόνο τα οχήματα που περνούσαν φώτιζαν το δρόμο και έκαναν τα τζάμια να τρίζουν.
Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι θα γεννηθούμε τότε πάλι: οι σταυρωμένοι που περιμένουν κάθε χρόνο την ανάσταση....


Ένας ιερέας, μια μάνα, ένας περαστικός, ένα παιδί και μια κουκουβάγια. Μια ιστορία από 5 οπτικές γωνίες. Μεγάλη Πέμπτη βράδυ.
Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Ο ψαράς που μιλούσε με την καρδιά του.

Τα δίχτυα είχαν μαγκώσει σε κάποια πέτρα. Αυτός τα τράβαγε επίμονα με όση δύναμη του είχε απομείνει, αλλά αυτό που τον έβγαζε στη δουλειά και του έδινε δύναμη ήταν η ανάγκη. Καλά τα είχε καταφέρει,έφερνε κάθε μέρα ψάρια, ούτε λίγα , ούτε πολλά, όσα χρειάζονταν για να μην πεινάνε η μάνα και τα αδέρφια του.