Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012
Θα βγαίνουμε τα βράδια όπως πριν το καλοκαίρι θα πιάσουμε ένα σπίτι ξαναγυρνώντας στο απότομα ατέλειωτο ρεφραίν
Αγαπητοί,
Πέρασαν κάμποσοι μήνες από τότε που σας έγραψα για τελευταία φορά. Κι αν έχετε ξεχάσει το τελευταίο μου γράμμα, καθόλου δεν πειράζει, το είχα φανταστεί άλλωστε. Να σας θυμίσω λοιπόν ότι επρόκειτο για εκείνη την ιστορία με το ακορντεόν, τις μουσικές, τον οργανοπαίχτη και εκείνη τη διδακτική βδομάδα. Είναι πολλοί οι μήνες που πέρασαν από τότε. Ξέρω ότι κάποιοι τότε θεώρησαν ότι δε θα τα ξαναπούμε. Όμως όπως φάνηκε, και τα ξαναείπαμε αλλά κάθομαι αυτό το ξημέρωμα και σας γράφω ξανά.
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
"μια δημοκρατία, μια απαγόρευση για στροφή αριστερά, ένας λαός και μια χούντα": η ταινία
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012
Να σ' αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νιώσω, όσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ που ποθώ ν' αποδώσω.
Η αλλαγή της ώρας φέρνει το σκοτάδι πιο νωρίς. Συνηθίζουμε να λέμε ότι "τώρα νυχτώνει πιο γρήγορα" και αναρωτιόμαστε αν τουλάχιστο χάνουμε ή κερδίζουμε μια ώρα ύπνου. Έπειτα γυρίζουμε τα ρολόγια όταν πρέπει, βρίζουμε όταν ξεχνάμε κάποιο και μπερδεύουμε την ώρα, αναρωτιόμαστε αν κάποια από αυτά αλλάζουν την ώρα μόνα τους και δε χρειάζεται να τα αλλάξουμε κι εμείς. Γυρίζουμε λοιπόν το χρόνο, κουνάμε το σκοτάδι και τη ζωή μας μια ώρα προς τα μπροστά ευχαριστημένοι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(Atom)