Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Το ποτήρι αν ξεχειλίσει τι θα γίνει τ' αφεντικό;

(αφιερωμένο σε σένα και την πρώτη φορά που σε άκουσα να το τραγουδάς. θυμάσαι;)

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα ποτήρι. Ήταν από τα αγαπημένα ποτήρια του σπιτιού και λίγο έμενε στο νεροχύτη άπλυτο. Συνήθως το έπλεναν αμέσως και το χρησιμοποιούσαν ή το έπλεναν και το έβαζαν στο ντουλάπι για να το ξαναχρησιμοποιήσουν σύντομα. Και ήταν πολύ περήφανο το ποτήρι αυτό γι αυτή την ειδική του μεταχείριση, μιας και όλα τα υπόλοιπα, πιάτα, ποτήρια, φλυτζάνια, πιρούνια, κουτάλια  τα άφηναν άπλυτα μέχρι να χρησιμοποιηθούν όλα και μετά τα έβαζαν σε εκείνο το περίεργο ντουλάπι, που το έλεγαν πλυντήριο πιάτων. Έτσι αυτό συνήθιζε να στέκεται στο ντουλάπι του, συνήθως άκρη άκρη, ώστε να είναι εύκολο να το πάρουν.
Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει αυτός που δεν εγνώρισε γενιά


Ένα..δύο..τρία..πέντε..δεκαπέντε..δεκαοκτώ...εικοσιέξι...τέλος.
Πάμε πίσω. Εικοσιένα..είκοσι..δεκαεννιά. Δε θυμάμαι τι είναι πριν τα δεκαεννιά. Πάμε πάλι μπροστά. Εικοσιδύο...εικοσιτρία..εικοσιεπτά. Υπάρχει το εικοσιεπτά; Ναι αφού υπήρξε και εικοσιοκτώ μετά από αυτό. Ναι σωστά. Εικοσιεπτά..εικοσιοκτώ. Και τώρα; Εικοσιεννιά; Ε ναι. Και μετά; Τριάντα; Τριάντα;