Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Η (σύντομη) ιστορία μιας νύχτας.



Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια γυναίκα που την έλεγαν Νύχτα.
Ήταν διαφορετική από τους άλλους ανθρώπους και της άρεσε να ζει μόνη της τον περισσότερο καιρό.
Όταν λοιπόν έφευγε μακριά τους, συνήθως ζούσε στο βουνό.
Όπως ήταν φυσιολογικό, οι άνθρωποι, που το αδοκίμαστο και το απ'αλλού φερμένο δεν το αντέχουν, παρά μόνο προσπαθούν να το φέρουν στα δικά τους μέτρα,έλεγαν πολλά γι αυτή.
Άλλοι έλεγαν ότι είχε αποτρελαθεί, άλλοι ότι ήταν μάγισσα, άλλοι έλεγαν ότι είχε έρθει από άλλο κόσμο και καλό θα ήταν να πάει από εκεί που ήρθε.
Άλλοι που είχαν μεγάλη φαντασία, έλεγαν δήθεν ιστορίες για το παρελθόν της, μιλούσαν για ερωτικές απογοητεύσεις, για εγκλήματα, φυγοδικίες και άλλα τέτοια παραμύθια.
Άλλοι, από αυτούς που οι άνθρωποι έλεγαν φιλεύσπλαχνους, έλεγαν ότι χρειαζόταν βοήθεια, προσπαθούσαν να την κρατήσουν μαζί τους ή και να τη βρουν όταν χανόταν, ένοιωθαν συμπόνοια γι αυτή και λύπηση, και  κοιμόντουσαν ήσυχοι τα βράδια ξεχειλισμένοι από ανωτερότητα.
Η αλήθεια είναι ότι κανείς τους δεν είχε μιλήσει μαζί της ούτε ένα λεπτό.
Έτσι λοιπόν αυτή συνέχιζε να έρχεται και να φεύγει και επι της ουσίας κανείς δεν ασχολιόταν μαζί της.
Μία από τις φορές που έφυγε, άργησε πολύ να έρθει.
Όλοι έσπευσαν να επιβεβαιωσουν την εκδοχή τους, συμφώνησαν ότι η Νύχτα χάθηκε, και ένα βράδυ κοιμήθηκαν ήσυχοι.
Το βράδυ αυτό η Νύχτα γύρισε.
Χτύπησε όλες τις πόρτες του χωριού, αλλά απάντηση δε βρήκε πουθενά, γιατί οι άνθρωποι είχαν πέσει σε ύπνο βαθύ.
 Έφυγε και από τότε δεν ξανάρθε.
Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι ήθελε να τους πει.

Αυτή ήταν η ιστορία μιας Νύχτας.

Το μόνο που έκανε τόσο καιρό, ήταν να στέκεται όσο πιο ψηλά γίνεται, μακριά από τα βλέμματα των άλλων, όχι για να βλέπει τα πάντα αφ' υψηλού, αλλά για να επιβεβαιώνει κάτι πολύ απλό, ότι ο ουρανός παραμένει ψηλά,ότι τα αστέρια παραμένουν στον ουρανό, ότι η γη βρίσκεται πάντα από κάτω, και οι άνθρωποι πάνω της. 

Ήταν γι αυτή ο μόνος τρόπος για να βρει τη δική της θέση σε αυτόν τον κόσμο.


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου