Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων;


Στάση λεωφορείου. Δυο άντρες τσακώνονται. Στέκονται όρθιοι κάνοντας χειρονομίες. Δείχνουν να γνωρίζονται. Ωστόσο δείχνουν να κουβεντιάζουν για κάτι ξένο. Μιλούν ο ένας πάνω στον άλλο. Δείχνουν να μην ακούνε. Δείχνουν επίσης να είναι πλήρως απορροφημένοι από τον καυγά τους., τόσο, που να μη δίνουν καμία σημασία στο τι συμβαίνει γύρω τους, στο αν πέρασε ή φεύγει κάποιο λεωφορείο που ίσως περιμένουν. η συζήτηση όλο και γίνεται πιο έντονη. Ένα λεωφορείο περνά γρήγορα γρήγορα από μπροστά τους. Το κοιτάζουν να φεύγει.

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Μήπως λοιπόν για όλα φταίνε οι μαλάκες άντρες;






Έφτασε η εποχή όπου πέρα από την πραγματικότητα που επιβάλλει τους όρους της και βάζει δύσκολα στους ίδιους τους ανθρώπους για να την εξηγήσουν, βρισκόμαστε ως κοινωνία σε μια μεγάλη σύγχυση γύρω από διάφορα καθιερωμένα ζητήματα, που άλλοτε έχριζαν μιας απλής διάγνωσης και έξω από εδώ, τα οποία τώρα επίσης μας πιέζουν και δηλώνουν επίμονα την ανάγκη και για πρακτικές λύσεις. Έφτασε με άλλα λόγια η εποχή όπου το συμβολικό, όχι μόνο αποχαιρετά τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, αλλά έχει εγκαταλείψει την καθημερινή ζωή προ πολλού.
Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη.




Αγαπητέ παππού,

Απαντώντας στην επιστολή σου, αποφάσισα σήμερα, ημέρα παράξενη από κάθε άποψη, να σου απαντήσω, και να ευχηθώ κατ' αρχήν χρόνια πολλά, καθώς και μια άλλη ευχή, που συνηθίζω να σου λέω τα τελευταία δυο χρόνια περίπου: “να ρίξεις μπόι”.