Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

"Να μη στενοχωριέσαι....": δέκα ιστορίες



(αφιερωμένο σε αυτούς που γιορτάζουν, σε αυτούς που στενοχωριούνται και σε όλα τα σεμνά πλάσματα αυτού του κόσμου)

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Τα κουτιά και το καπάκι: μια ιστορία υπομονής και απογοήτευσης



Τα κουτιά ως γνωστό χρησιμοποιούνται με πολλούς τρόπους. Ανάλογα το σχήμα τους μπορεί κανείς να τοποθετήσει σε αυτά, αντικείμενα μέχρι αυτά να γεμίσουν. Ανάλογα το μέγεθος, μπορεί κανείς να καθορίσει και το πόσα αντικείμενα χωρούν σε αυτά, αν και  όπως είπαμε, είναι πολλές φορές το είδος των αντικειμένων, καθώς και η υπομονή με την οποία κάποιος τα τοποθετεί μέσα, που καθορίζει την πραγματική χωρητικότητα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που έχει τη σημασία του, είναι το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα, μιας και ειδικά στις περιπτώσεις που κάποιος τους συμπεριφέρεται  απρόσεκτα, είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά, αυτό συνήθως καθορίζει, ή φαίνεται να καθορίζει την ανθεκτικότητά τους. Όσο αφορά τέλος στην εξωτερική τους χρήση γενικότερα, όλα τα παραπάνω αξιολογούνται συνήθως, κυρίως σε δεύτερο στάδιο. Για παράδειγμα, κουτιά με ίδιο ή όμοιο σχήμα, είναι πιο βολικά και προτιμητέα για την τοποθέτησή τους σε διάφορα αδιάφορα μέρη, όπως ράφια, ντουλάπες, αποθήκες, γωνίες ώστε να καταλαμβάνουν το λιγότερο δυνατό χώρο, κυρίως όλο αυτό σε περιπτώσεις που αυτά και τα περιχόμενά τους είναι άγνωστο έως απίθανο αν ποτέ θα βγουν ξανά στο φως, σε αδιάφορες δηλαδή περιπτώσεις. Την ίδια στιγμή, κουτιά με απρόσμενα σχήματα, μεγέθη, υλικά καθώς και εκείνα τα κουτιά που έχουν αυτό που λέμε πιο προσεγμένη εμφάνιση, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, ανάλογα το υλικό τους, θεωρούνται συνήθως πιο σπάνια, πιο δυσλειτουργικά, ή πιο διακοσμητικά και για πολλούς πιο άχρηστα, μιας και δύσκολα μπορεί κανείς να τα χρησιμοποιήσει για πρακτικές χρήσεις, ενώ συνήθως κανείς θεωρεί ότι τέτοια κουτιά, επειδή ακριβώς είναι  πιο όμορφα και ντελικάτα, προορίζονται μόνο ως αμπαλάζ, ως περιτύλιγμα δηλαδή για αντίστοιχου τύπου αντικείμενα, που χάνουν το νόημα και την αξία τους μετά από αυτή τους τη χρήση.
Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

"Αφίσες στο χέρι' από τον Ακροβάτη: μια καινούργια αλλά στην πραγματικότητα παλιά ιστορία

Ποια είναι η γνώμη σας για τις αφίσες;

Από τις μουσικές αφίσες των εφηβικών και παιδικών χρόνων, μέχρι τα κάδρα του σαλονιού, όλοι έχουν να αφηγηθούν μία τουλάχιστο ιστορία για μια αφίσα ή κάτι παρόμοιο. Άλλοι για κάτι που τους άρεσε και το έβαλαν στον τοίχο τους, κυρίως όταν αυτός δεν ήταν ακόμα ηλεκτρονικός, κάτι που το είχαν στον τοίχο τους και μετά το έβγαλαν γιατί το βαρέθηκαν, κάτι που υπήρχε σε κάποιον τοίχο στο σπίτι και κάθονταν και το χάζευαν, ή τους τρόμαζαν μήπως και το γκρεμίσουν. Άλλοι έχουν να αφηγηθούν ιστορίες άσχετες με τον οικείο τους χώρο, για αφίσες σε βιτρίνες κλειστών μαγαζιών ή σχολείων και σε άλλες επιφάνειες, αφίσες επαναλαμβανόμενες και μεγάλες σαν ταπετσαρίες, που προκαλούσαν ή δεν προκαλούσαν την ανάγκη να διαβάσει κανείς τι έγραφαν. Κάποιοι έχουν να πουν ιστορίες για αφίσες έτοιμες για να μπουν σε κάδρο και σε χαρτί ιλουστρασιόν, μεγάλες και σε γενικές γραμμές τέλειες, που πήραν από κάποιο σχετικό μαγαζί. Λίγοι τέλος θα μιλήσουν για αφίσες μόνες τους, με έξυπνα μηνύματα ή υπονοούμενα, με ωραίες παραστάσεις που συνήθως έστεκαν μόνες τους και που μετάνιωσαν που δεν τις πήραν μαζί τους, που δεν τις έβγαλαν φωτογραφία, ή που τις άφησαν έρμαιο στα χέρια κάποιου επαγγελματία αφισοκολλητή, που τις κάλυψε το επόμενο πρωινό.