Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Αυτός κρατάει τα σύνεργα γελάει μα δε μιλάει




"Διά τούτου θέλω να είπω, ότι αν δεν εδημιουργούντο οι άνθρωποι, θα έμενε χωρίς θεατάς το κάλλος του σύμπαντος και θα ήμεθα κάτοχοι πλούτου, ο οποίος ούτε υπό άλλων θα εθαυμάζετο, ούτε δι' ημάς θα ήτο όσον σήμερον πολύτιμος, διότι, δεν θα είχαμεν τίποτε κατώτερον προς το οποίον να τον συγκρίνωμεν, ούτε θα είχαμεν συνείδησιν όλης της ευτυχίας μας μη βλέποντες άλλους στερουμένους των όσων ημείς απολαμβάνομεν. Το μέγα φαίνεται τοιούτον μόνον όταν συγκρίνεται προς το μικρόν. Σεις, δε αντί να με τιμήσετε δι' αυτάς μου τας πράξεις, μ' εσταυρώσατε, και αυτήν την αμοιβήν μου εδώκατε διά την προνοητικότητά μου..."     
(απόσπασμα από τον Προμηθέα Δεσμώτη, του Αισχύλου)


Αν πριν την ανακάλυψη της φωτιάς, το να λιώσει ένα σίδερο και όλα τα συνεπακόλουθα, φάνταζαν αδύνατα και η φωτιά κάτι μυστηριακό, στις μέρες μας, η "φωτιά" φαίνεται είναι κατά τα φαινόμενα διαθέσιμη, την ίδια στιγμή, εμείς συνηθίζουμε, αναζητούμε, ανεχόμαστε και αναπολούμε,  την ανάγκη υποταγής σε αυτή, το θεϊκό μυστήριό της. Για το λόγο αυτό, αναπτύσσεται και κυριαρχεί, κρυφός ή φανερός,  σχηματοποιημένος ή αόριστος, φίλος μα και εχθρός, ένας αναπαραστατικός αγνωστικισμός, ένα μοντέλο ευέλικτων και πολλές φορές αδιέξοδων υποθέσεων πάνω στη βάση της λογικής σκέψης,  που φαντάζει τόσο πολύτιμο και αναγκαίο, ίσως πιο πολύτιμο από την εξαγωγή συμπερασμάτων και την πράξη. Προτιμούμε όσα δηλαδή  δε μπορούμε να ερμηνεύσουμε, ειδικά όσα μας φέρνουν σε θέση μειονεκτική, όσα μας κάνουν συνολικά φτωχότερους.


Είναι εύλογο να ισχυριστεί κανείς πως η στροφή στην οικονομική, πνευματική και κοινωνική φτώχεια, και επομένως η σημερινή κατάσταση, αποτελεί ατομική και μόνο ευθύνη και ότι είναι στο χέρι του καθενός να την κατανοήσει, να τη διαχειριστεί, να την αποδεχτεί ή να την αρνηθεί. Ωστόσο, είναι αλήθεια, πως η αφθονία πληροφορίας, γνώσης και εργαλείων, φυσικών και τεχνητών, ο εκσυγχρονισμός των μέσων και γενικότερα η επιτάχυνση του ρυθμού ζωής, η "φωτιά", εξακολουθεί να συμβάλλει συνολικά στην ζωή των ανθρώπων και μάλιστα όχι προς την κατεύθυνση που ευαγγελίζεται, αλλά προς την αντίθετη.

Αν ο Προμηθέας συναντούσε τους ανθρώπους σήμερα, θα αναρωτιόταν τι θα μπορούσε να τους δώσει.

Άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους, όταν αποκτούν με κάθε κόστος υλικά πρόσκαιρα αγαθά,  την ίδια στιγμή που τόσο αυτοί όσο και οι υπόλοιποι, στερούνται τα βασικότερα. Άνθρωποι ζουν αποκλεισμένοι σε κόσμους εικονικούς, υποκαθιστώντας κάθε επαφή με πληκτρολόγια και οθόνες κάθε είδους, αναμασώντας και διαδίδοντας ό,τι τους ταΐσουν. Άνθρωποι μένουν μόνοι, στο όνομα της κοινωνικής  κανονικότητας. Άνθρωποι ζουν απομονωμένοι και αποκλεισμένοι, καθώς στερούνται βασικά δικαιώματα, ή τα απολαμβάνουν, μόνο όταν κάποιοι ανώτεροι φιλάνθρωποι τους τα παραχωρούν επιλεκτικά. Άνθρωποι θεωρούν πως η παραχώρηση βασικών δικαιωμάτων στους μη έχοντες, στερεί από αυτούς τη δυνατότητα να θεωρούνται ανώτεροι. Άνθρωποι επικαλούνται και αναπολούν οικονομικές και εθνικές δόξες, παραθρησκευτικές και μεταφυσικές αντιλήψεις, προκειμένου να νιώσουν ανώτεροι. Άνθρωποι πρόθυμα καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους,τα θάβουν στο τσιμέντο και στην αισθητική των εργολαβικών συμβάσεων, θυσιάζουν την τέχνη τους, την έκφραση, τα παιδιά, τα σπλάχνα τους και την κοινή λογική, προκειμένου να κερδίσουν ψίχουλα, να νιώσουν μοντέρνοι, βολεμένοι και "πολιτισμένοι".

Αν ο Προμηθέας συναντούσε τους ανθρώπους του σήμερα,θα έβλεπε την ιστορία του να επαναλαμβάνεται, και μάλιστα χωρίς καμία θέση γι αυτόν ούτε καν στα δεσμά του Καυκάσου.

Άνθρωποι στις μέρες μας θεωρούνται παράνομοι, κατώτεροι, λαθραίοι, ανώμαλοι, με βάση το χρώμα ή το φύλο ή την άποψή τους, καίγονται σιδεροδένονται και δολοφονούνται γι αυτό.  Άνθρωποι  στο όνομα μιας δήθεν φυλετικής, οικονομικής ή πολιτικής ανωτερότητας, συναινούν, ανέχονται, αναπολούν  ή και συμβάλλουν σε  γενοκτονίες, πολέμους, εξοντώσεις, βιαιοπραγίες ή δολοφονίες εις βάρος των δήθεν κατώτερων. Άνθρωποι πατώντας  επί πτωμάτων, ζωντανών και νεκρών,  κάνοντας τα πάντα για να βρεθούν λίγο πιο ψηλά από τον πάτο, καταστρέφουν ή ανέχονται την απώλεια κάθε ηθικού φραγμού. Άνθρωποι στο όνομα των παραπάνω, στοχοποιούν, απομονώνουν και διαπομπεύουν, όποιον δήθεν διαφορετικό, αυτόν που μορφώνει τα παιδιά τους, καθώς και όποιον αντιστέκεται. Άνθρωποι νιώθουν ικανοποιημένοι, απλώς κατονομάζοντας, εχθρούς και μένοντας εκεί, σιδεράδες, κλειδαράδες και άλλους σχετιζόμενους με δεσμά, βία και αλυσίδες. Άνθρωποι αρκούνται στην ατομική τους εξασφάλιση, ιδεολογικοποιούν προς κάθε κατεύθυνση τη ζωή τους, κλείνοντας τα μάτια σε όσα συμβαίνουν γύρω τους και  το μόνο που καταφέρνουν, είναι να σπέρνουν γύρω τους μοναξιά.

Αυτό που λείπει από τους ανθρώπους σήμερα, δεν είναι η φωτιά, δεν είναι ο Προμηθέας, δεν είναι ο Δίας ούτε ο Καύκασος, όλα αυτά υπάρχουν άφθονα. Ένα μεγάλο μέρος της ζωής εξελίσσεται σε τεχνολογικούς παραδείσους, οι θεωρίες συνωμοσίας, για σωτήρες, θεούς και δαίμονες δε λείπουν από το τραπέζι, ενώ όπως είπαμε πολλά θυσιάζονται καθημερινά, έμψυχα και μη, χωρίς καμία φειδώ.

Πόσο κερδίζουμε όταν υποκαθιστούμε την ταυτότητά μας με την τάση να γίνουμε ανώτεροι, να εξουσιάσουμε; Πόσο κερδισμένος είναι στην πραγματικότητα, ο κοινωνικά αποδεκτός, όταν στερείται ανθρώπους και βασικά δικαιώματα; Πόσο κερδισμένος είναι αυτός που τα καταφέρνει οικονομικά σε βάρος κάποιου άλλου, ή έχοντας ξεπουλήσει τον εαυτό του γι αυτό; Αλήθεια, πόση αυτοπραγμάτωση δίνει η  φυλετική σεξιστική ή οικονομική ανωτερότητα; Πόσο κερδισμένος αισθάνεται αυτός που καταστρέφει, βιαιοπραγεί, εξοντώνει ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα ή γλώσσα; Πόσο πραγματικά κερδισμένος αισθάνεται αυτός που ξυλοκοπεί μέχρι θανάτου; Αυτός που ζηλεύει; Και πόσο κερδισμένος είναι αυτός που θεωρεί ότι λύνει τα προβλήματα για τον εαυτό του μόνο, αδιαφορώντας για τους γύρω του; Πόσο κερδισμένος είναι αυτός που αρνείται να βγάλει συμπεράσματα; Ή που τα έχει βγάλει πριν τα γεγονότα γύρω του εξελιχθούν και εύχεται συνεχώς τα πράγματα να ήταν αλλιώς;

Ποιος είναι αυτός που πραγματικά ωφελείται από αυτή την κατάσταση;

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου