Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Δημιουργείς προκάτ παραστρατήματα και εμπειρία μεταφράζεις το φρικιό σου


Γύρισε την πλάτη του και άρχισε να περπατάει. Το μυαλό του πονούσε. Ένιωθε λες και δύο σφυριά χτυπούσαν πάνω από τα  αυτιά του. Είχε βρεθεί ξαφνικά μονάχος. Όχι ακριβώς μονάχος, είχε παρέα και τα δύο σφυριά.
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Κι ήμουν απ'τη μια του κύκλου εγώ, κι εγώ από την άλλη.


Ξύπνησε ιδρωμένος. Ανασηκώθηκε καθιστός στο κρεβάτι. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά. Γύρω του σκοτάδι. Άνοιξε τα μάτια διάπλατα, μήπως και δει κάπου αυτό που έβλεπε μέχρι πριν λίγες στιγμές. Ήταν τρομαγμένος...
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Κάτι εκτός τόπου και χρόνου (όπως πολλά στις μέρες μας)

Πολλές φορές είναι καλό να κλείνεις τα μάτια σου μόνο όταν έχεις ένα ζευγάρι κλειστά μάτια απέναντί τους. 


Όταν η πραγματικότητα επιβάλλεται στους ανθρώπους, και η ζωή επιβάλλει τις ανάγκες της, όπως έλεγε μια ψυχή παλιά, η ιστορία ταλαντεύεται σαν ελατήριο σε οριζόντια ταλάντωση και η σχέση με το χρόνο επαναπροσδιορίζεται.
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Η χελώνα που έγινε χελιδόνι.

Οι άνθρωποι χτίζουν τα σπίτια τους από εδώ και από εκεί, συνηθίζουν να τα χτίζουν όλοι μαζί και φτιάχνουν γειτονιές και πόλεις. Βγαίνουν τα απογεύματα στα παράθυρα και μιλάνε ο ένας στον άλλον. Όταν γίνονται πολλοί σε ένα μέρος, χτίζουν τα σπίτια τους το ένα πάνω στο άλλο, λες και αν τα έχτιζαν παρακάτω θα έχαναν κάτι. Στις άσχημες στιγμές βέβαια, κλείνονται στα σπίτια τους και σταματάνε να μιλάνε μεταξύ τους. Δεν τρώνε, κοιμούνται πολύ και αντί να ακούν το γείτονα, ακούνε μόνο εκείνο το παράξενο κουτί που τους λέει περίπου τι να κάνουν, ακόμα και αν αυτό είναι το τι καιρό κάνει έξω από την πόρτα τους.